donderdag 31 januari 2013

zaterdag 30 april 2011

Foto 20






Koninginnedag 2011




dinsdag 4 mei 2010

Foto 19




Koninginnedag 2010


4 mei 2010
Matthias één jaar bij onsVandaag de vierde mei een gedenkwaardige dag voor ons.

Vandaag precies een jaar geleden mochten we Matthias voor het eerst in onze armen sluiten, en vandaag lijkt het of het nooit anders geweest is.

Vanmorgen hebben we eerst de verjaardag van Arjen gevierd, en aan het eind van de middag zijn we wezen pannekoeken eten !

We hebben er dus een echt feestelijke dag van gemaakt zo.

Met Matthias gaat het goed, hij gaat twee keer in de week naar de peuterspeelzaal en hoopt in augustus in te stromen in groep één van "De Wegwijzer".
Hij is nog altijd super ondeugend, altijd vrolijk en in voor een grap.

Kortom een boefje wat graag buiten is en zich niet snel verveeld.

We gaan binnenkort starten met logopedie om zijn verstaanbaarheid nog wat te verbeteren voor hij naar school gaat.

Ook Jedidja vind het erg leuk om grote zus te zijn, en zegt regelmatig dat Matthias zo lief is.

Over het algemeen spelen ze goed samen, maar af en toe ontaard het spel in een ruzie, maar ook dat zal er wel bij horen denken we dan maar.


Hartelijke groeten vanuit een mooi groen Lunteren,

Van Dinand en Anita

maandag 21 september 2009

Video 04













foto 18








Aankomstfeest 05-09-2009












Bij opa en oma Folbert



maandag 14 september 2009

Een update

Voor de Liefhebber,


Zo af en toe horen we nog wel eens "hoe zit het met jullie blog, ik kijk nog wel eens maar jullie schrijven niet meer". Dus daarom bij deze nog een keer een update over hoe het met ons, en in het bijzonder met Matthias gaat.


Doordat het leven zijn gewone gang weer gaat (en ik natuurlijk erg druk ben als moeder van zo'n groot gezin!) is er de afgelopen tijd niet eerder van gekomen om hier wat te laten horen. We kunnen zeggen dat het erg goed gaat met ons. Het heeft natuurlijk even geduurd voor we allemaal onze draai weer gevonden hebben, maar nu loopt het heel lekker.


We hebben genoten van het verlof dat Dinand had na onze thuiskomst uit China, en natuurlijk ook van de zomervakantie. We zijn niet op vakantie geweest, maar hebben het rustig aan gedaan met af en toe eens een dagje weg. Verder hebben we het thuis ook heel goed gehad.


Matthias doet het nog steeds bijzonder goed. We genieten enorm van zijn spontaniteit en zijn aanhankelijkheid.


We zijn in juni voor de adoptiescreening in het Anthonius ziekenhuis in Utrecht geweest. Daar was hij 90 cm lang. Vorige week ben ik met hem naar het consultatiebureau geweest en nu is hij 95 cm lang, hij is dus 5 cm in 4 maanden gegroeid! Bij de adoptiescreening bleek dat hij een HB van 5,2 had en dat is veel te laag. Waarschijnlijk is dat gekomen door eenzijding voeding in China. Hij heeft daarom 6 weken ferrofummerraat moeten slikken. Nu is het HB weer naar 6,9 gegaan en dat is goed.Verder zijn er uit de screening geen bijzonderheden gekomen. Hij heeft ook een buikecho gehad en er zijn longfoto's gemaakt, ook is er is een algemeen bloedbeeld geprikt.


In juli zijn we voor het eerst naar het schisisteam in het UMC St Radboud te Nijmegen geweest. Hier waren ze tevreden over wat ze zagen. Zoals het er nu uitziet hoeft hij pas op 10-12 jarige leeftijd opnieuw geopereerd te worden, omdat ze liever wachten tot zijn kaak zoveel mogelijk is uitgegroeid alvorens het harde gehemelte te sluiten. De kaakchirurg die Matthias mondje bekeek was erg tevreden over hoe hij in China was geopereerd. Als Matthias het later zelf wil dan kan er met plastische chirurgie nog een correctie van zijn bovenlip plaatsvinden. Voor ons is het niet belangrijk, wij vinden dat hij een prachtig bekkie heeft, maar als hij het later zelf wil is dat natuurlijk prima. Aan het eind van dit jaar moeten we nog een keer naar het schissisteam om zijn spraak te laten beoordelen. We vermoeden wel dat hij logopedie nodig heeft. Voor ons is hij goed te verstaan, maar voor anderen wat minder. Hij kletst overigens de hele dag door. Als ik het een keer niet goed versta en ik zeg dan tegen hem "wat zeg je nou?", dan begint hij gewoon harder te praten, waarschijnlijk denkt hij dat ik doof ben.


Hij kan zich inmiddels beter concentreren, is minder snel afgeleid dan in het begin, en kan nu rustig een half uur alleen met zijn treinbaan of lego spelen.


Eten en slapen gaat goed. Hij heeft de eerste vier weken na thuiskomst bij ons op de kamer in een campingbedje geslapen, maar slaapt nu in zijn eigen bed op zijn eigen kamer. Hij slaapt goed door, droomt bijna nooit en heeft zeker geen nachtmerries, zoals je wel eens hoort na een adoptie.


De communicatie met Jedidja gaat over het algemeen ook goed, de normale broer/zus confrontatie's daargelaten. Af en toe staan ze onder het produceren van veel geluid aan het zelfde ding te trekken en beschuldigen ze elkaar van afpakken. Ze hebben in de vakantie veel samen gespeelt. Soms zie je dan dat het verschil in leeftijd het samen spelen moeilijk maakt, omdat Matthias natuurlijk niet altijd alles begrijpt wat Jedidja wil of zegt. Hier moeten we dan een van beiden bemiddelend in optreden. Lastig is dan dat je natuurlijk net niet gezien hebt wie de schuldige is, maar dat zullen velen van jullie wel herkennen. Jedidja is heel blij met haar broertje, maar zo heel af en toe zegt ze tegen ons dat ze ook nog graag een keer een zusje uit China wil halen...! Al met al zijn we ontzettend blij met ons tweetal. We zij heel dankbaar dat we Matthias hebben gekregen. We konden aan het begin van dit jaar niet denken dat dit jaar zo'n bijzondere wending zou krijgen. We hoopten natuurlijk wel op een voorstel dit jaar, maar dat we al in januari gebeld werden en in mei mochten reizen is natuurlijk wel heel snel allemaal. En het gekke is dat hij nu gewoon niet meer weg te denken is. Het is al zo normaal geworden, dat je bijna niet meer weet hoe het was zonder Matthias.


Het geeft ons een bijzonder bevredigend, voldaan en dankbaar gevoel, als we zien hoe heerlijk ongecompliseerd hij het leven neemt zoals het tot hem komt. Zijn vrolijkheid, ondeugendheid, grapjes en aanhaligheid, maken dat we ontzettend veel van hem houden.Er zullen vast nog wel momenten in zijn leven komen dat zij adoptie verleden voor hem meer zal spelen, en dit zal ook zeker de nodige pijn met zich meebrengen, maar vooralsnog genieten we met hem van het hier en nu.


Het is heel mooi om te zien dat hij zich hier gelukkig lijkt te voelen. We hebben er dan ook goede hoop op dat het hechtingsproces goed op gang is gekomen, en dat zijn zelfvertrouwen en het vertrouwen in ons steeds meer toeneemt. Kortom, we zijn heel gelukkig met ons mannetje en zullen alles doen wat in ons vermogen ligt om hem te laten opgroeien tot een stabiel en gelukkig mens.


maandag 18 mei 2009