maandag 18 mei 2009
Weer thuis !!!
Lieve allemaal,
We hadden jullie nog een laatste groet uit Beijing willen sturen maar dat is niet gelukt omdat onze blog er vrijdagavond ineens uit lag.
Dus daarom een hartelijke groet van ons uit Lunteren !!
Wat is het heerlijk om weer thuis te zijn !
We hebben zaterdag een goede reis gehad, wel veel turbulentie aan het begin, maar gelukkig veilig geland op Schiphol zaterdagavond.
Met de kinderen is het ook goed gegaan tijdens de reis, Matthias heeft nog een uur of drie geslapen, en Jedidja ongeveer een uur.
Jedidja heeft zich vermaakt met kleuren en heeft een hele tijd met Arjen gek zitten doen.
Het duurde voor haar best lang om 10 uur te moeten zitten, maar ze heeft het goed vol gehouden, en is niet reisziek geweest.
Toen we er dan eindelijk waren wachtte ons een geweldig ontvangst op Schiphol !!
Het was enorm gaaf zovelen van jullie daar te ontmoeten, we zijn er stil van.
De thuiskomst was echt een feest op zich.
Eerst al die mensen die ons opwachtten, zelfs met spandoek en al !!
Alsof we goud hadden gewonnen op de olympische pelen !
Daarna het versierde huis, de welkomsvlag op de garagedeur, en alle vlaggen in de tuin en binnen.
Een taart in de koelkast met een foto van ons erop, een grote pan boerenkool in de koelkast, genoeg voor twee dagen.
Lekkere broodjes, en andere levensmiddelen in de koelkast voor de volgende dag, een enorme hoeveelheid kaarten en vijf bossen bloemen.
De kinderkamers versierd met naamvlaggen, creatief vervaardigd door onze brocante boerin.
En een heleboel kadootjes voor Jedidja en Matthias.
Het is om stil van te worden, wat een meeleven, wat is het heerlijk om zo thuis te komen, dit vergeet je echt nooit meer.
Thuis hebben we eerst even koffie gedronken met de opa's en oma's, daarna allemaal in bad of gedouched, en toen lekker naar bed.
En dan om vier uur natuurlijk wakker worden vanwege het tijdsverschil.
Dus om zes uur waren we allemaal klaar wakker, en zij we er maar uit gegaan, en hebben op ons gemak van het lekkkere ontbijdtje genoten.
Daarna ben ik (Anita) naar de kerk geweest, ook hier weer veel meeleven en mensen die je met liefde en zorg omringen.
Wat hebben we ook in onze kerkelijk gemeente veel om dankbaar voor te zijn, het is bijzonder om zoveel genegenheid van broeders en zusters in de gemeente te ontvangen.
Maar bovenal wat is onze hemelse Vader ons in alles nabij geweest, Hij heeft ons in deze weg geleidt en ondersteund, en heeft onze weg voorspoedig gemaakt.
Geprezen zij de Heer' die eeuwig leeft.
Die vol ontferming zondaars troost en alle schuld vergeeft,
Die heel het aards gebeuren vast in handen heeft !
Hem zei de glorie, want Hij die overwon,
Zal nooit verlaten wat Zijn hand begon.
Halleluja, geprezen zei het Lam,
Dat de schuld der wereld op Zich nam !
Met Matthias gaat het goed, begin langzaam te wennen aan zijn nieuwe woon omgeving, hij is vrolijk, loopt lekker in huis te spelen, en zijn extreme eetbehoefte begint te normaliseren.
Hij slaapt goed, heeft minder huilbuien voor het slapengaan, en begint al eenkennig te worden als er iemand binnen komt, dus dat lijkt een goed teken.
Het is echt een heerlijk ventje om om je heen te hebben, hij kletst voordurend, en lijkt er niet om te malen dat we hem niet verstaan, hij praat er geen woord minder om.
Hij is vanmorgen bij Dinand op schoot in slaap gevallen, en is ruimhartig in het uitdelen van knuffels en kusjes.
Jedidja is vanmorgen weer naar school geweest, en heeft vanmiddag nog even geslapen.
Morgen gaan we hem aangeven bij de burgelijke stand van de gemeente, en we moeten ook nog een aantal ander dingen regelen, zoals aangeven bij de zorgverzekering, enz.
Het is best pittig wat we nu allemaal nog doen moeten wat de procedurele afhandeling betreft. Dus daar zijn we nu nog mee bezig, en dan hebben we natuurlijk nog een enorme berg wasgoed die weggewerkt moet worden.
Het is nu wel heel fijn dat Dinand nog twee weken thuis is, ik denk dat deze weken wel om zullen vliegen voor ons gevoel.
Deze week hoop ik nog een stukje te schrijven over hoe het met ons gaat, maar de freqentie zal wel minder worden.
Ik zal Diand vragen morgen nog wat foto's te plaatsen.
Jullie allemaal bedankt voor jullie "luisterend oor" en alle reacties die we hebben gekregen !
Het is in een woord GEWELDIG !!!
Liefs van Dinand, Anita, Jedidja en Matthias.
We hadden jullie nog een laatste groet uit Beijing willen sturen maar dat is niet gelukt omdat onze blog er vrijdagavond ineens uit lag.
Dus daarom een hartelijke groet van ons uit Lunteren !!
Wat is het heerlijk om weer thuis te zijn !
We hebben zaterdag een goede reis gehad, wel veel turbulentie aan het begin, maar gelukkig veilig geland op Schiphol zaterdagavond.
Met de kinderen is het ook goed gegaan tijdens de reis, Matthias heeft nog een uur of drie geslapen, en Jedidja ongeveer een uur.
Jedidja heeft zich vermaakt met kleuren en heeft een hele tijd met Arjen gek zitten doen.
Het duurde voor haar best lang om 10 uur te moeten zitten, maar ze heeft het goed vol gehouden, en is niet reisziek geweest.
Toen we er dan eindelijk waren wachtte ons een geweldig ontvangst op Schiphol !!
Het was enorm gaaf zovelen van jullie daar te ontmoeten, we zijn er stil van.
De thuiskomst was echt een feest op zich.
Eerst al die mensen die ons opwachtten, zelfs met spandoek en al !!
Alsof we goud hadden gewonnen op de olympische pelen !
Daarna het versierde huis, de welkomsvlag op de garagedeur, en alle vlaggen in de tuin en binnen.
Een taart in de koelkast met een foto van ons erop, een grote pan boerenkool in de koelkast, genoeg voor twee dagen.
Lekkere broodjes, en andere levensmiddelen in de koelkast voor de volgende dag, een enorme hoeveelheid kaarten en vijf bossen bloemen.
De kinderkamers versierd met naamvlaggen, creatief vervaardigd door onze brocante boerin.
En een heleboel kadootjes voor Jedidja en Matthias.
Het is om stil van te worden, wat een meeleven, wat is het heerlijk om zo thuis te komen, dit vergeet je echt nooit meer.
Thuis hebben we eerst even koffie gedronken met de opa's en oma's, daarna allemaal in bad of gedouched, en toen lekker naar bed.
En dan om vier uur natuurlijk wakker worden vanwege het tijdsverschil.
Dus om zes uur waren we allemaal klaar wakker, en zij we er maar uit gegaan, en hebben op ons gemak van het lekkkere ontbijdtje genoten.
Daarna ben ik (Anita) naar de kerk geweest, ook hier weer veel meeleven en mensen die je met liefde en zorg omringen.
Wat hebben we ook in onze kerkelijk gemeente veel om dankbaar voor te zijn, het is bijzonder om zoveel genegenheid van broeders en zusters in de gemeente te ontvangen.
Maar bovenal wat is onze hemelse Vader ons in alles nabij geweest, Hij heeft ons in deze weg geleidt en ondersteund, en heeft onze weg voorspoedig gemaakt.
Geprezen zij de Heer' die eeuwig leeft.
Die vol ontferming zondaars troost en alle schuld vergeeft,
Die heel het aards gebeuren vast in handen heeft !
Hem zei de glorie, want Hij die overwon,
Zal nooit verlaten wat Zijn hand begon.
Halleluja, geprezen zei het Lam,
Dat de schuld der wereld op Zich nam !
Met Matthias gaat het goed, begin langzaam te wennen aan zijn nieuwe woon omgeving, hij is vrolijk, loopt lekker in huis te spelen, en zijn extreme eetbehoefte begint te normaliseren.
Hij slaapt goed, heeft minder huilbuien voor het slapengaan, en begint al eenkennig te worden als er iemand binnen komt, dus dat lijkt een goed teken.
Het is echt een heerlijk ventje om om je heen te hebben, hij kletst voordurend, en lijkt er niet om te malen dat we hem niet verstaan, hij praat er geen woord minder om.
Hij is vanmorgen bij Dinand op schoot in slaap gevallen, en is ruimhartig in het uitdelen van knuffels en kusjes.
Jedidja is vanmorgen weer naar school geweest, en heeft vanmiddag nog even geslapen.
Morgen gaan we hem aangeven bij de burgelijke stand van de gemeente, en we moeten ook nog een aantal ander dingen regelen, zoals aangeven bij de zorgverzekering, enz.
Het is best pittig wat we nu allemaal nog doen moeten wat de procedurele afhandeling betreft. Dus daar zijn we nu nog mee bezig, en dan hebben we natuurlijk nog een enorme berg wasgoed die weggewerkt moet worden.
Het is nu wel heel fijn dat Dinand nog twee weken thuis is, ik denk dat deze weken wel om zullen vliegen voor ons gevoel.
Deze week hoop ik nog een stukje te schrijven over hoe het met ons gaat, maar de freqentie zal wel minder worden.
Ik zal Diand vragen morgen nog wat foto's te plaatsen.
Jullie allemaal bedankt voor jullie "luisterend oor" en alle reacties die we hebben gekregen !
Het is in een woord GEWELDIG !!!
Liefs van Dinand, Anita, Jedidja en Matthias.
vrijdag 15 mei 2009
Terugreis
Beste mensen,
Dinand en Anita hebben laten weten dat het zowel gisteren als vandaag niet mogelijk was om een berichtje en foto's te plaatsen op hun weblog. Ze hebben geen idee waar dit aan ligt, mogelijk aan de chineze censuur...
Inmiddels zijn ze aan de terugreis begonnen. Nederlandse tijd: vandaag, zaterdag, om 8.20 uur vanuit Beiing opgestegen. We hopen hen vanavond op Schiphol te begroeten!
Ze willen zo snel mogelijk een nieuw berichtje op hun weblog plaatsen, zodra ze thuis zijn.
Hartelijke groeten,
Henny van Veldhuisen
Dinand en Anita hebben laten weten dat het zowel gisteren als vandaag niet mogelijk was om een berichtje en foto's te plaatsen op hun weblog. Ze hebben geen idee waar dit aan ligt, mogelijk aan de chineze censuur...
Inmiddels zijn ze aan de terugreis begonnen. Nederlandse tijd: vandaag, zaterdag, om 8.20 uur vanuit Beiing opgestegen. We hopen hen vanavond op Schiphol te begroeten!
Ze willen zo snel mogelijk een nieuw berichtje op hun weblog plaatsen, zodra ze thuis zijn.
Hartelijke groeten,
Henny van Veldhuisen
donderdag 14 mei 2009
de verboden stad
Beste mensen,
Hier weer even onze belevenissen van de afgelopen dag.
Vanacht heerlijk geslapen, de eerste werd pas om half zeven wakker, en dat is op dit moment al een hele luxe.
Vanmorgen zijn we dus naar de verboden stad geweest, een heel indrukwekkende verzameling van paleizen, grote hallen, binnentuinen en pleinen.
Het is echt een belevenis hier eens rond te lopen, alleen vind ik achteraf dat we ons nog meer in de geschiedenis hiervan hadden moeten verdiepen, omdat je dan nog meer begrijpt wat je ziet.
Maar ja, voordat we naar China gingen, waren we meer bezig met alle regeldingen en met de procedure zelf dan met de geschiedenis van dit immense land.
Wat ik er wel van heb begrepen is dat de verboden stad het domein van de keizers was, en dat deze stad dus verboden was voor het gewone volk.
Het is een geweldig groot complex van gebouwen omringd door dikke muren, met een enorme hoeveelheid aan oude kunstschatten uit ver vervlogen tijden.
Ook vandaag weer hadden we onze eigen toeristische attractie bij ons in de vorm van Jedidja, ze mocht weer vaak op de foto vergezeld van een of meer Chinezen.
We blijven ons verbazen over de mentaliteit van de Chinezen, vandaag hadden we een poosje een schreeuwende Matthias in de buggy, omdat hij zelf wilde lopen.
Maar dat vonden we toch lastig omdat er hij zo snel is en je hem zo kwijt bent in die mensenmassa, dus we hielden hem een poosje tegen zijn zin in de buggy en dan schreeuwt hij werkelijk als een mager speenvarken, en zo liepen we daar dus.
Maar dan zie je ineens dat mensen er naar wijzen, lachen of zich ermee bemoeien en in het Chinees hele verhalen tegen je afsteken.
Hier werd ik echt even niet goed van, je voelt je vreselijk afgaan en je hebt echt het gevoel dat zij denken dat je niet goed voor hem bent, en dat hij daarom moet huilen.
We hebben hem er na een tijdje toch maar uitgehaald, hoewel ik er naar Matthias toe geen goed gevoel bij had, maar ja, zo moet je wel eens kiezen tussen twee kwaden.
Toen we de verboden stad weer uitgingen op weg naar een taxi, kwam er een moeder bij ons met een baby op de arm en zij vroeg om geld, we hebben even in dubio gestaan, maar haar toch geld gegeven, en nog geen vijf seconden later stonden er nog drie moeders met baby's.
Mensen komen dan heel dicht bij je staan, raken je aan en kijken je heel indringend aan, en ik kan jullie wel vertellen je voelt je verschrikkelijk op zo'n moment.
Aan de ene kant weet je dat je er eigenlijk niet aan moet beginnen, maar aan de andere kant word er zo'n appél op je gevoel gedaan dat we het niet konden weerstaan en ook deze moeders wat hebben gegeven.
Het is heel moeilijk geconfronteerd te worden met zoveel armoede, het is schrijnend te ervaren hoe vreselijk hard het leven voor de meeste mensen hier op aarde is, wat onderscheidt ons dat wij in zoveel weelde mogen leven.
Op dit moment liggen Jedidja en Matthias allebei heerlijk te slapen, we hadden vanavond al vroeg gegeten in een restaurant hier tegenover, waar je echt lekker kunt eten, wat zullen we dat missen volgende week !
Ook hier wordt je heel erg vriendelijk en sympathiek bejegend, er staan gelijk mensen klaar om je te helpen, en ze zijn ook enorm zorgzaam voor de kinderen.
Als je zit te eten staat er bij je tafel in de buurt altijd iemand die te hulp kan schieten als dat nodig is.
Nou, ik brei er weer een eind aan, morgen nog een dagje hier en dan zaterdag weer terug naar ons vertrouwde stekkie in Lunteren.
Lieve groet van ons allen !
Hier weer even onze belevenissen van de afgelopen dag.
Vanacht heerlijk geslapen, de eerste werd pas om half zeven wakker, en dat is op dit moment al een hele luxe.
Vanmorgen zijn we dus naar de verboden stad geweest, een heel indrukwekkende verzameling van paleizen, grote hallen, binnentuinen en pleinen.
Het is echt een belevenis hier eens rond te lopen, alleen vind ik achteraf dat we ons nog meer in de geschiedenis hiervan hadden moeten verdiepen, omdat je dan nog meer begrijpt wat je ziet.
Maar ja, voordat we naar China gingen, waren we meer bezig met alle regeldingen en met de procedure zelf dan met de geschiedenis van dit immense land.
Wat ik er wel van heb begrepen is dat de verboden stad het domein van de keizers was, en dat deze stad dus verboden was voor het gewone volk.
Het is een geweldig groot complex van gebouwen omringd door dikke muren, met een enorme hoeveelheid aan oude kunstschatten uit ver vervlogen tijden.
Ook vandaag weer hadden we onze eigen toeristische attractie bij ons in de vorm van Jedidja, ze mocht weer vaak op de foto vergezeld van een of meer Chinezen.
We blijven ons verbazen over de mentaliteit van de Chinezen, vandaag hadden we een poosje een schreeuwende Matthias in de buggy, omdat hij zelf wilde lopen.
Maar dat vonden we toch lastig omdat er hij zo snel is en je hem zo kwijt bent in die mensenmassa, dus we hielden hem een poosje tegen zijn zin in de buggy en dan schreeuwt hij werkelijk als een mager speenvarken, en zo liepen we daar dus.
Maar dan zie je ineens dat mensen er naar wijzen, lachen of zich ermee bemoeien en in het Chinees hele verhalen tegen je afsteken.
Hier werd ik echt even niet goed van, je voelt je vreselijk afgaan en je hebt echt het gevoel dat zij denken dat je niet goed voor hem bent, en dat hij daarom moet huilen.
We hebben hem er na een tijdje toch maar uitgehaald, hoewel ik er naar Matthias toe geen goed gevoel bij had, maar ja, zo moet je wel eens kiezen tussen twee kwaden.
Toen we de verboden stad weer uitgingen op weg naar een taxi, kwam er een moeder bij ons met een baby op de arm en zij vroeg om geld, we hebben even in dubio gestaan, maar haar toch geld gegeven, en nog geen vijf seconden later stonden er nog drie moeders met baby's.
Mensen komen dan heel dicht bij je staan, raken je aan en kijken je heel indringend aan, en ik kan jullie wel vertellen je voelt je verschrikkelijk op zo'n moment.
Aan de ene kant weet je dat je er eigenlijk niet aan moet beginnen, maar aan de andere kant word er zo'n appél op je gevoel gedaan dat we het niet konden weerstaan en ook deze moeders wat hebben gegeven.
Het is heel moeilijk geconfronteerd te worden met zoveel armoede, het is schrijnend te ervaren hoe vreselijk hard het leven voor de meeste mensen hier op aarde is, wat onderscheidt ons dat wij in zoveel weelde mogen leven.
Op dit moment liggen Jedidja en Matthias allebei heerlijk te slapen, we hadden vanavond al vroeg gegeten in een restaurant hier tegenover, waar je echt lekker kunt eten, wat zullen we dat missen volgende week !
Ook hier wordt je heel erg vriendelijk en sympathiek bejegend, er staan gelijk mensen klaar om je te helpen, en ze zijn ook enorm zorgzaam voor de kinderen.
Als je zit te eten staat er bij je tafel in de buurt altijd iemand die te hulp kan schieten als dat nodig is.
Nou, ik brei er weer een eind aan, morgen nog een dagje hier en dan zaterdag weer terug naar ons vertrouwde stekkie in Lunteren.
Lieve groet van ons allen !
woensdag 13 mei 2009
De muur
Lieve allemaal,
Hier zij we dan weer !
Na de onrustige nacht gisteren, hebben we vanacht weer heerlijk geslapen.
Matthias ging gisteravond voor het eerst zolang we hem kennen, zonder huilen zijn bedje in, hij heeft toen nog even gekletst, maar viel al snel in slaap, en heeft de hele nacht doorgeslapen tot vanmorgen half zes.
Dat is wel erg vroeg, maar hij heeft nog een uur in zijn bed gespeeld, en daarna moesten we er toch uit want we moesten om negen uur klaar zijn voor vertrek naar de muur.
Het was erg interresant om dit te zien, je kan niet begrijpen hoe ze dit zoveel eeuwen geleden, zonder hulp van de moderne techniek voor elkaar hebben gekregen.
Dat dit veel mensenlevens moet hebben gekost is wel duidelijk.
De omgeving van de muur is ook prachtig, heel veel groen en bergachtig.
Matthias heeft het vandaag ook lekker gedaan, wilde graag weglopen en vindt het dan prachtig als je hem gaat vangen, we moesten hem echt steeds goed in de gaten houden, want hij ziet absoluut geen gevaar.
Dit is wel even wennen als je Jedidja gewent bent, die echt geen stap bij je vandaan gaat, en zeker niet toen ze drie was.
Toen we terug kwamen van de muur kregen we nog een uitgebreide lunch, in mijn beleving was het gewoon een dinner, rijst met van allerlei groente en vlees.
Het lijkt erop dat men hier drie keer warm eet, want ook als ontbijt eten ze hier warm.
Gelukkig dat ze hier voor ons wel broodjes hebben, maar Chinezen heb ik nog niet aan het brood gezien.
Morgen hopen we nog naar de verboden stad te gaan, moet ook erg mooi zijn zegt men.
Nou dit was het weer voor vandaag !
Nog even voor degenen die het niet lukt via onze blogspot te reageren:
Dit kan wel, maar dan moet je een hotmailadres hebben of aanmaken, maar reageren via de mail kan ook, want we lezen hier ook onze mail.
We genieten erg van alle reacties die we krijgen, het is heel fijn om zoveel meeleven te ontvangen.
Liefs van ons uit Beijing
Hier zij we dan weer !
Na de onrustige nacht gisteren, hebben we vanacht weer heerlijk geslapen.
Matthias ging gisteravond voor het eerst zolang we hem kennen, zonder huilen zijn bedje in, hij heeft toen nog even gekletst, maar viel al snel in slaap, en heeft de hele nacht doorgeslapen tot vanmorgen half zes.
Dat is wel erg vroeg, maar hij heeft nog een uur in zijn bed gespeeld, en daarna moesten we er toch uit want we moesten om negen uur klaar zijn voor vertrek naar de muur.
Het was erg interresant om dit te zien, je kan niet begrijpen hoe ze dit zoveel eeuwen geleden, zonder hulp van de moderne techniek voor elkaar hebben gekregen.
Dat dit veel mensenlevens moet hebben gekost is wel duidelijk.
De omgeving van de muur is ook prachtig, heel veel groen en bergachtig.
Matthias heeft het vandaag ook lekker gedaan, wilde graag weglopen en vindt het dan prachtig als je hem gaat vangen, we moesten hem echt steeds goed in de gaten houden, want hij ziet absoluut geen gevaar.
Dit is wel even wennen als je Jedidja gewent bent, die echt geen stap bij je vandaan gaat, en zeker niet toen ze drie was.
Toen we terug kwamen van de muur kregen we nog een uitgebreide lunch, in mijn beleving was het gewoon een dinner, rijst met van allerlei groente en vlees.
Het lijkt erop dat men hier drie keer warm eet, want ook als ontbijt eten ze hier warm.
Gelukkig dat ze hier voor ons wel broodjes hebben, maar Chinezen heb ik nog niet aan het brood gezien.
Morgen hopen we nog naar de verboden stad te gaan, moet ook erg mooi zijn zegt men.
Nou dit was het weer voor vandaag !
Nog even voor degenen die het niet lukt via onze blogspot te reageren:
Dit kan wel, maar dan moet je een hotmailadres hebben of aanmaken, maar reageren via de mail kan ook, want we lezen hier ook onze mail.
We genieten erg van alle reacties die we krijgen, het is heel fijn om zoveel meeleven te ontvangen.
Liefs van ons uit Beijing
dinsdag 12 mei 2009
maandag 11 mei 2009
dagje niets
Lieve allemaal,
We hebben goed nieuws over het paspoort van Matthias, het is gisteravond hier naar Beijing toegevlogen met een vrachtvlucht, en door onze gids hier van het vliegveld gehaald.
Vandaag is de gids met alle documenten van de Nederlandese adoptieouders die hier nu zitten naar de Nederlandese ambasade om het uitreisvisum voor de kinderen te regelen, zodat we zaterdag met kinderen het land uit mogen.
Zoals het er nu uitziet hopen we dus zaterdag om 18.30 uur op Schiphol aan te komen.
Met Matthias ging het vanacht wat minder, hij heeft heel veel gehuild !
Wat het nu precies was daar zijn we nog niet helemaal uit, het was denk ik voor een deel echt verdriet of angst, maar ook was hij echt zijn grenzen aan het verkennen.
Als hij erg overstuur was haalden we hem bij ons in bed, maar ook daar liet hij zich moeilijk troosten, en als hij weer stil was ging hij kletsen en van het bed af.
Daarna om 5.30 uur toch maar weer in zijn eigen bed gedaan, toen heeft hij nog even gehuild, maar daarna is hij in slaap gevallen.
We merken op dit moment dat we hem heel duidelijk moeten begrenzen, en soms ook even moeten negeren als hij huilt.
Vandaag is hij overigens weer prima in z'n doen, hij begint ook steeds beter te snappen wat we bedoelen, en reageerd beter op correctie.
Het lastige is als je iets niet wil hebben, je dat niet aan hem uit kan leggen.
Als we bv met de boodschappen binnenkomen, wil hij daar ook gelijk wat van op gaan eten, en is hij echt heel boos en verdrietig als alles de koelkast ingaat, maar dat kan je dus nog niet uitleggen.
Hij zegt vandaag ook voor het eerst dankjewel en okee.
Het is echt een heerlijk ventje, hij wil alleen graag dat er gebeurd wat hij voor ogen heeft, maar ja, wie wil dat nu niet.
Morgen hopen we met de hele groep naar de Chineese muur te gaan, ja en daarna komt het eind echt in zicht van ons verblijf hier.
Het is hier nu prachtig weer, erg helder, zodat we in de verte na alle torens die we hier zien de bergen kunnen zien !
Groeten van ons.
We hebben goed nieuws over het paspoort van Matthias, het is gisteravond hier naar Beijing toegevlogen met een vrachtvlucht, en door onze gids hier van het vliegveld gehaald.
Vandaag is de gids met alle documenten van de Nederlandese adoptieouders die hier nu zitten naar de Nederlandese ambasade om het uitreisvisum voor de kinderen te regelen, zodat we zaterdag met kinderen het land uit mogen.
Zoals het er nu uitziet hopen we dus zaterdag om 18.30 uur op Schiphol aan te komen.
Met Matthias ging het vanacht wat minder, hij heeft heel veel gehuild !
Wat het nu precies was daar zijn we nog niet helemaal uit, het was denk ik voor een deel echt verdriet of angst, maar ook was hij echt zijn grenzen aan het verkennen.
Als hij erg overstuur was haalden we hem bij ons in bed, maar ook daar liet hij zich moeilijk troosten, en als hij weer stil was ging hij kletsen en van het bed af.
Daarna om 5.30 uur toch maar weer in zijn eigen bed gedaan, toen heeft hij nog even gehuild, maar daarna is hij in slaap gevallen.
We merken op dit moment dat we hem heel duidelijk moeten begrenzen, en soms ook even moeten negeren als hij huilt.
Vandaag is hij overigens weer prima in z'n doen, hij begint ook steeds beter te snappen wat we bedoelen, en reageerd beter op correctie.
Het lastige is als je iets niet wil hebben, je dat niet aan hem uit kan leggen.
Als we bv met de boodschappen binnenkomen, wil hij daar ook gelijk wat van op gaan eten, en is hij echt heel boos en verdrietig als alles de koelkast ingaat, maar dat kan je dus nog niet uitleggen.
Hij zegt vandaag ook voor het eerst dankjewel en okee.
Het is echt een heerlijk ventje, hij wil alleen graag dat er gebeurd wat hij voor ogen heeft, maar ja, wie wil dat nu niet.
Morgen hopen we met de hele groep naar de Chineese muur te gaan, ja en daarna komt het eind echt in zicht van ons verblijf hier.
Het is hier nu prachtig weer, erg helder, zodat we in de verte na alle torens die we hier zien de bergen kunnen zien !
Groeten van ons.
zondag 10 mei 2009
plein van de hemelse vrede
Beste allemaal,
Hier weer een berichtje van ons, we hopen dat in Nederland alles goed gaat.
Zondag(gisteren dus), een voor ons vreemde zondag gehad, s'morgens met elkaar wat gelezen, en s'middags een eind door de stad wezen lopen.
Heel bijzonder dat je in zo'n stad totaal geen idee meer hebt dat het zondag is, omdat alles natuurlijk gewoon doorgaat, dat is een vreemde ervaring als je uit een dorp als Lunteren komt.
We zijn nog langs het enorme complex gelopen waar de olympische spelen zijn gehouden vorig jaar.
Gisteravond hebben we met elkaar een preek geluisterd van Ds.Klaasen uit Hedel, over de opwekking van Lazarus.
Dinand had wat preken gedownload, dat was wel fijn, je wordt dan even boven alle beslommeringen uitgetild, en je aandacht wordt gevestigd op het verlossingswerk van de Heere Jezus.
Vandaag zijn we naar het plein van de hemelse vrede geweest, heel indrukwekkend, eerst al de rit door de stad in een taxi, met al het verkeer wat je links en rechts voorbijscheurd.
Dan het grote plein, met het monument, de foto van Mao en het parlementsgebouw.
Ook hier waren we regelmatig het bekijken waard, verschillende mensen vroegen of ze met Jedidja of ons op de foto mochten, heel bijzonder om te evaren.
Chinezen zijn heel vriendelijk, maar gaan rustig voor je staan om een foto van jou en hen samen te maken, en vooral Jedidja is wel een keer of tien met anderen op de foto gegaan.
Mensen generen zich er echt niet voor dat gewoon te vragen, en dan niet in het engels, maar gewoon in het Chinees, ze maken dan het gebaar van foto maken.
Ook Jedidja wordt dan over haar haar gestreken, en over haar wangen geaaid, maar ze laat het zich toch aardig rustig gebeuren.
Het is niet te geloven dat je in zo'n wereldstad als Beijing, nog zo'n bezienswaardigheid bent als westerling.
Wat mij wel opvalt is dat de mensen ernorm vriendelijk tegen je zijn, ze lachen tegen je, regelmatig draaien ze zich om en zwaaien, of maken zomaar een foto van je.
Met Matthias gaat het goed, laat duidelijker zijn eigen willetje zien, en doet ondeugende dingen.
Hij is verzot op telefoons, computers en afstandsbedieningen, echt een jongetje zullen we maar zeggen.
En als we iets van hem afpakken, word hij boos, laat zich op de grond zakken en huilt dan even, maar lang duurt het eigenlijk nooit.
Bij verdriet laat hij zich nog steed goed troosten.
Op dit moment zitten ze allebei in bad, Matthias had net in bad gepoept, en Jedidja gilde moord en brand, toen ze de eerste bruine sigaren zag drijven !
We zijn nog in afwachting op bericht over ons paspoort, we horen het vandaag.
Zodra we wat weten zal ik het laten weten.
Het is overigens enorm fijn dat Arjen met ons mee wilde gaan, niet alleen voor het helpen met de comunicatie in het engels, maar ook met een heleboel andere dingen.
Jedidja zit regelmatig even bij hem op de kamer, dan heeft ze even de onverdeelde aandacht.
Het is echt geweldig dat hij dit voor ons wil doen !
Groeten van ons vieren !
Hier weer een berichtje van ons, we hopen dat in Nederland alles goed gaat.
Zondag(gisteren dus), een voor ons vreemde zondag gehad, s'morgens met elkaar wat gelezen, en s'middags een eind door de stad wezen lopen.
Heel bijzonder dat je in zo'n stad totaal geen idee meer hebt dat het zondag is, omdat alles natuurlijk gewoon doorgaat, dat is een vreemde ervaring als je uit een dorp als Lunteren komt.
We zijn nog langs het enorme complex gelopen waar de olympische spelen zijn gehouden vorig jaar.
Gisteravond hebben we met elkaar een preek geluisterd van Ds.Klaasen uit Hedel, over de opwekking van Lazarus.
Dinand had wat preken gedownload, dat was wel fijn, je wordt dan even boven alle beslommeringen uitgetild, en je aandacht wordt gevestigd op het verlossingswerk van de Heere Jezus.
Vandaag zijn we naar het plein van de hemelse vrede geweest, heel indrukwekkend, eerst al de rit door de stad in een taxi, met al het verkeer wat je links en rechts voorbijscheurd.
Dan het grote plein, met het monument, de foto van Mao en het parlementsgebouw.
Ook hier waren we regelmatig het bekijken waard, verschillende mensen vroegen of ze met Jedidja of ons op de foto mochten, heel bijzonder om te evaren.
Chinezen zijn heel vriendelijk, maar gaan rustig voor je staan om een foto van jou en hen samen te maken, en vooral Jedidja is wel een keer of tien met anderen op de foto gegaan.
Mensen generen zich er echt niet voor dat gewoon te vragen, en dan niet in het engels, maar gewoon in het Chinees, ze maken dan het gebaar van foto maken.
Ook Jedidja wordt dan over haar haar gestreken, en over haar wangen geaaid, maar ze laat het zich toch aardig rustig gebeuren.
Het is niet te geloven dat je in zo'n wereldstad als Beijing, nog zo'n bezienswaardigheid bent als westerling.
Wat mij wel opvalt is dat de mensen ernorm vriendelijk tegen je zijn, ze lachen tegen je, regelmatig draaien ze zich om en zwaaien, of maken zomaar een foto van je.
Met Matthias gaat het goed, laat duidelijker zijn eigen willetje zien, en doet ondeugende dingen.
Hij is verzot op telefoons, computers en afstandsbedieningen, echt een jongetje zullen we maar zeggen.
En als we iets van hem afpakken, word hij boos, laat zich op de grond zakken en huilt dan even, maar lang duurt het eigenlijk nooit.
Bij verdriet laat hij zich nog steed goed troosten.
Op dit moment zitten ze allebei in bad, Matthias had net in bad gepoept, en Jedidja gilde moord en brand, toen ze de eerste bruine sigaren zag drijven !
We zijn nog in afwachting op bericht over ons paspoort, we horen het vandaag.
Zodra we wat weten zal ik het laten weten.
Het is overigens enorm fijn dat Arjen met ons mee wilde gaan, niet alleen voor het helpen met de comunicatie in het engels, maar ook met een heleboel andere dingen.
Jedidja zit regelmatig even bij hem op de kamer, dan heeft ze even de onverdeelde aandacht.
Het is echt geweldig dat hij dit voor ons wil doen !
Groeten van ons vieren !
zaterdag 9 mei 2009
Terug in Beijing
Lieve allemaal,
Hier zijn we dan weer.
Vandaag weer teruggevlogen naar Beijing, vroeg dag voor ons vanmorgen, kwart voor zes opgestaan, en om acht uur op weg naar het vliegveld, we moesten om 10.40 gaan vliegen.
Ann onze gids heeft ons geholpen met inchekken, omdat dit moest op de officiele adoptiepapieren van Matthias, omdat we nu dus nog geen paspoort hebben.
Alles gelukkig goed gegaan, goede vlucht gehad, weinig turbulentie en Jedidja heeft de hele vlucht geslapen.
Het was wel heel vreemd om Matthias nu echt van zijn geboortegrond los te maken, op zo'n moment besef je weer hoe definitief het ook voor hem is.
Hij deed het trouwens uitstekend tijdens de vlucht, leek nergens last van te hebben, was vrolijk en bleef goed in zijn stoel zitten.
Wel drie keer in zijn broek gepoept vandaag (erg handig op het vliegveld verschonen), maar goed dat mag de pret niet drukken.
Toen we hier in Beijing aankwamen, zijn ze gelijk alletwee in bad gegaan hebben een tijd lekker zitten kakelen met elkaar, de een Chinees en de ander Nederlands, maar ze lijken elkaar prima te verstaan.
En op dit moment slapen ze als roosjes !
We zitten in een heerlijk hotel, het is een kamer zo groot als onze eigen kamer en keuken bij elkaar, dus heel veel ruimte.
Het is een nieuw hotel, gebouwd voor de olympische spelen in 2008, en werkelijk ontzettend luxe.
Het is absoluut prettig met twee kinderen, maar het is ook heel bitter als je de tegenstelling met zoveel armoede ervaart.
Morgen gaan we proberen om een beetje zondag te vieren zoals we dat gewend zijn, we gaan proberen live mee te luisteren met onze gemeente in Lunteren.
Vandaag hebben we alle documenten al in moeten leveren bij onze gids hier, zij gaat maandag naar het ministerie voor legalisatie, en dinsdag gaat zij het visum regelen.
Onze gids heeft vandaag ook gezegd dat we ons geen zorgen hoeven te maken over het paspoort, want zij gaat er helemaal van uit dat alles op tijd klaar komt.
Waarschijnlijk wordt het maandagavond overgevlogen naar hier, en kan de gids er dinsdagmorgen meer naar de ambasade voor het visum.
We zitten hier nu met alle adoptiegezinnen uit Nederland op dezelfde gang, dus dat is wel gezellig.
Met Matthias gaat het nog steeds prima, hij is heel aanhankelijk, wil graag bij je op schoot, en heeft weinig gehuild.
Hij is ontzettend vrolijk, loopt met van alles en nog wat rond, en wil je graag helpen.
Vanmorgen toen ik me aan het aankleden was, haalde hij mijn schoenen op en zette ze voor mijn voeten.
Hij doet graag spelletjes, zoals kiekeboe, en hij daagt je af en toe enorm uit om hem te pakken.
Kortom, het gaat nog steeds boven verwachting, ook met Jedidja trouwens, ze begint er echt een beetje aan te wennen dat ze niet altijd meer de eerste is die aandacht krijgt, en ze wil ook graag knuffelen met Matthias.
Nou dit was een impressie van vandaag, jullie allen een goed weekend gewenst en een fijne zondag !
Groeten van ons !
Hier zijn we dan weer.
Vandaag weer teruggevlogen naar Beijing, vroeg dag voor ons vanmorgen, kwart voor zes opgestaan, en om acht uur op weg naar het vliegveld, we moesten om 10.40 gaan vliegen.
Ann onze gids heeft ons geholpen met inchekken, omdat dit moest op de officiele adoptiepapieren van Matthias, omdat we nu dus nog geen paspoort hebben.
Alles gelukkig goed gegaan, goede vlucht gehad, weinig turbulentie en Jedidja heeft de hele vlucht geslapen.
Het was wel heel vreemd om Matthias nu echt van zijn geboortegrond los te maken, op zo'n moment besef je weer hoe definitief het ook voor hem is.
Hij deed het trouwens uitstekend tijdens de vlucht, leek nergens last van te hebben, was vrolijk en bleef goed in zijn stoel zitten.
Wel drie keer in zijn broek gepoept vandaag (erg handig op het vliegveld verschonen), maar goed dat mag de pret niet drukken.
Toen we hier in Beijing aankwamen, zijn ze gelijk alletwee in bad gegaan hebben een tijd lekker zitten kakelen met elkaar, de een Chinees en de ander Nederlands, maar ze lijken elkaar prima te verstaan.
En op dit moment slapen ze als roosjes !
We zitten in een heerlijk hotel, het is een kamer zo groot als onze eigen kamer en keuken bij elkaar, dus heel veel ruimte.
Het is een nieuw hotel, gebouwd voor de olympische spelen in 2008, en werkelijk ontzettend luxe.
Het is absoluut prettig met twee kinderen, maar het is ook heel bitter als je de tegenstelling met zoveel armoede ervaart.
Morgen gaan we proberen om een beetje zondag te vieren zoals we dat gewend zijn, we gaan proberen live mee te luisteren met onze gemeente in Lunteren.
Vandaag hebben we alle documenten al in moeten leveren bij onze gids hier, zij gaat maandag naar het ministerie voor legalisatie, en dinsdag gaat zij het visum regelen.
Onze gids heeft vandaag ook gezegd dat we ons geen zorgen hoeven te maken over het paspoort, want zij gaat er helemaal van uit dat alles op tijd klaar komt.
Waarschijnlijk wordt het maandagavond overgevlogen naar hier, en kan de gids er dinsdagmorgen meer naar de ambasade voor het visum.
We zitten hier nu met alle adoptiegezinnen uit Nederland op dezelfde gang, dus dat is wel gezellig.
Met Matthias gaat het nog steeds prima, hij is heel aanhankelijk, wil graag bij je op schoot, en heeft weinig gehuild.
Hij is ontzettend vrolijk, loopt met van alles en nog wat rond, en wil je graag helpen.
Vanmorgen toen ik me aan het aankleden was, haalde hij mijn schoenen op en zette ze voor mijn voeten.
Hij doet graag spelletjes, zoals kiekeboe, en hij daagt je af en toe enorm uit om hem te pakken.
Kortom, het gaat nog steeds boven verwachting, ook met Jedidja trouwens, ze begint er echt een beetje aan te wennen dat ze niet altijd meer de eerste is die aandacht krijgt, en ze wil ook graag knuffelen met Matthias.
Nou dit was een impressie van vandaag, jullie allen een goed weekend gewenst en een fijne zondag !
Groeten van ons !
vrijdag 8 mei 2009
enige tegenslag
Hallo allemaal,
Hier toch nog even een berichtje van ons, vanavond zouden we bij een lokaal restaurant gaan eten met onze gids, maar dat is onverwacht niet doorgegaan.
Zij kwam als afsluiting van de procedure,het paspoort van Matthias brengen, maar nu bleek dat zijn naam niet goed is geschreven, er stond Zhangjiang ipv Changjiang.
En omdat het paspoort een basisdocument is, moet dit nog veranderd worden, en daar het nu vrijdagavond is, kan er dit weekend niets meer worden gedaan.
Onze gids gaat het maandagmorgen direkt regelen, en dan vliegt zij als alles is gelukt, maandagavond naar Beijing om het paspoort te brengen.
Dinsdag hebben we nl. het paspoort nodig om het visum aan te kunnen vragen, en dat zal dan vrijdag klaar zijn.
Wij vliegen morgen wel gewoon terug naar Beijing, omdat onze documenten maandag in Beijing moeten zijn voor legalisatie bij het ministerie van Buitenlandese zaken.
Zo zie je maar weer dat er ontzettend snel een kink in kabel kan komen, want het is nu hopen en bidden dat het idd allemaal gaat lukken maandag, anders zal het waarschijlijk betekenen dat we een paar dagen langer in Beijing moeten blijven.
Niet dat dat een onoverkomelijk iets is, maar we zouden het wel heel jammer vinden.
Het blijft dus nog even spannend of alles op tijd gaat lukken.
Vandaag een fijne dag gehad, Matthias is vanavond voor het eerst zonder huilen in slaap gevallen, en dat is toch wel goed nieuws.
Groeten van ons !
Hier toch nog even een berichtje van ons, vanavond zouden we bij een lokaal restaurant gaan eten met onze gids, maar dat is onverwacht niet doorgegaan.
Zij kwam als afsluiting van de procedure,het paspoort van Matthias brengen, maar nu bleek dat zijn naam niet goed is geschreven, er stond Zhangjiang ipv Changjiang.
En omdat het paspoort een basisdocument is, moet dit nog veranderd worden, en daar het nu vrijdagavond is, kan er dit weekend niets meer worden gedaan.
Onze gids gaat het maandagmorgen direkt regelen, en dan vliegt zij als alles is gelukt, maandagavond naar Beijing om het paspoort te brengen.
Dinsdag hebben we nl. het paspoort nodig om het visum aan te kunnen vragen, en dat zal dan vrijdag klaar zijn.
Wij vliegen morgen wel gewoon terug naar Beijing, omdat onze documenten maandag in Beijing moeten zijn voor legalisatie bij het ministerie van Buitenlandese zaken.
Zo zie je maar weer dat er ontzettend snel een kink in kabel kan komen, want het is nu hopen en bidden dat het idd allemaal gaat lukken maandag, anders zal het waarschijlijk betekenen dat we een paar dagen langer in Beijing moeten blijven.
Niet dat dat een onoverkomelijk iets is, maar we zouden het wel heel jammer vinden.
Het blijft dus nog even spannend of alles op tijd gaat lukken.
Vandaag een fijne dag gehad, Matthias is vanavond voor het eerst zonder huilen in slaap gevallen, en dat is toch wel goed nieuws.
Groeten van ons !
donderdag 7 mei 2009
laatste dag Xi'an
Hallo allemaal,
Hier vast even een berichtje van vandaag, omdat ik niet weet of ik er vanmiddag of vanavond aan toe kom.
Vanavond gaan we nl. uit eten met onze gids, en het kan dan wel laat zijn voor we terugkomen en de kinderen op bed hebben.
Ik realiseerde me gisteren dat ik eigenlijk nog niet zoveel heb verteld over Matthias zijn schisis.
Voor degenen die dat niet weten: Matthias is geboren met een dubbelzijdige schisis (hazenlip)
We wisten toen we het voorstel kregen dat Matthias al een keer geopereerd was, er is toen nl. zijn lip gesloten, maar bij de overdracht hoorden we dat hij ook al voor de tweede keer is geopereerd, het gehemelte is toen gesloten.
Dit was een grote meevaller voor ons, omdat we er vanuit gingen dat hij in Nederland snel weer geopereerd zou moeten worden, omdat het sluiten van het gehemelte heel belangrijk is voor het komen tot spraak.
Maar nu blijkt dat dus al gebeurt te zijn.
Het lijkt ook of hij redelijke klanken kan maken, maar daar kan je nu natuurlijk nog niet heel veel over zeggen.
Wel is het zo dat hij ons nu, na vier dagen al behoorlijk na gaat praten, hij zegt o.a. papa, mama, Didja, bloem, hallo, kom maar,Ajen en auto.
We merken dat hij al veel meer woorden begrijpt dan hij op dit moment uitspreekt.
Op dit moment loopt hij over de gang van onze kamer naar Arjens kamer, waar Jedidja ook is
Hij loopt continu met zijn bezittingen onder zijn armen, bv een waterflesje, of zijn foto's die wij naar China hadden opgestuurd.
Als hij toevallig wat heeft gepakt wat niet mag van ons, laat hij het niet maar zo afpakken, en meestal smijt hij dan ook het andere wat hij in zijn handen heeft van zich af.
Maar zo'n boze periode duurt nooit langer dan een paar minuten.
Hij heeft heel lekker geslapen vanacht, tot 7.00 uur vanmorgen.
Zo, nu ga ik de koffers maar eens pakken, Arjen en Dinand gaan zo nog even met de kinderen de stad in, zodat ik dat even lekker op mijn gemakje kan doen.
Waarschijnlijk zal m'n volgende verhaaltje zijn vanuit Beijing, morgen om ongeveer 12.00 uur plaatselijke tijd hopen we daar weer aan te komen.
Vanmiddag krijgen we het paspoort van Matthias, en dan kunnen we hiervandaan.
Het zal wel raar zijn om Matthias mee te nemen uit de stad waar hij geboren is.
O,ja..., ik krijg net m'n eerste spontane kusje van Matthias, dat is natuurlijk ook wel het vermelden waard !
Liefs van ons allen.
Hier vast even een berichtje van vandaag, omdat ik niet weet of ik er vanmiddag of vanavond aan toe kom.
Vanavond gaan we nl. uit eten met onze gids, en het kan dan wel laat zijn voor we terugkomen en de kinderen op bed hebben.
Ik realiseerde me gisteren dat ik eigenlijk nog niet zoveel heb verteld over Matthias zijn schisis.
Voor degenen die dat niet weten: Matthias is geboren met een dubbelzijdige schisis (hazenlip)
We wisten toen we het voorstel kregen dat Matthias al een keer geopereerd was, er is toen nl. zijn lip gesloten, maar bij de overdracht hoorden we dat hij ook al voor de tweede keer is geopereerd, het gehemelte is toen gesloten.
Dit was een grote meevaller voor ons, omdat we er vanuit gingen dat hij in Nederland snel weer geopereerd zou moeten worden, omdat het sluiten van het gehemelte heel belangrijk is voor het komen tot spraak.
Maar nu blijkt dat dus al gebeurt te zijn.
Het lijkt ook of hij redelijke klanken kan maken, maar daar kan je nu natuurlijk nog niet heel veel over zeggen.
Wel is het zo dat hij ons nu, na vier dagen al behoorlijk na gaat praten, hij zegt o.a. papa, mama, Didja, bloem, hallo, kom maar,Ajen en auto.
We merken dat hij al veel meer woorden begrijpt dan hij op dit moment uitspreekt.
Op dit moment loopt hij over de gang van onze kamer naar Arjens kamer, waar Jedidja ook is
Hij loopt continu met zijn bezittingen onder zijn armen, bv een waterflesje, of zijn foto's die wij naar China hadden opgestuurd.
Als hij toevallig wat heeft gepakt wat niet mag van ons, laat hij het niet maar zo afpakken, en meestal smijt hij dan ook het andere wat hij in zijn handen heeft van zich af.
Maar zo'n boze periode duurt nooit langer dan een paar minuten.
Hij heeft heel lekker geslapen vanacht, tot 7.00 uur vanmorgen.
Zo, nu ga ik de koffers maar eens pakken, Arjen en Dinand gaan zo nog even met de kinderen de stad in, zodat ik dat even lekker op mijn gemakje kan doen.
Waarschijnlijk zal m'n volgende verhaaltje zijn vanuit Beijing, morgen om ongeveer 12.00 uur plaatselijke tijd hopen we daar weer aan te komen.
Vanmiddag krijgen we het paspoort van Matthias, en dan kunnen we hiervandaan.
Het zal wel raar zijn om Matthias mee te nemen uit de stad waar hij geboren is.
O,ja..., ik krijg net m'n eerste spontane kusje van Matthias, dat is natuurlijk ook wel het vermelden waard !
Liefs van ons allen.
Vrije dag
Hallo allemaal,
Wat leuk om jullie berichtjes te lezen, erg bemoedigend en fijn om zo toch contact met het thuisfront te houden.
Vandaag hebben we een rustige dag gehad, wat heel erg lekker was.
We hebben lekker geslapen vanacht, om kwart voor zeven werd Matthias wakker, en toen Jedidja natuurlijk ook.
Samen hebben ze toen tot 8 uur bij ons op bed gespeeld, allebei gek doen natuurljk.
Daarna op ons gemakje ontbeten en daarna een grote handwas gedaan, ja, ja, het valt niet altijd mee voor een moeder met een groot gezin !!
We hadden de was in het bad gedaan en zowel Jedidja als Matthias vonden het wel een goed idee om te helpen wassen, dus zaten ze allbei op hun knieën voor het bad, met de was te flodderen.
Daarna de stad in gegaan, het was erg warm, ik denk wel 30 graden, en er stond ook een warme wind.
Het lopen in zo'n stad is toch wel zeer overweldigend, wat een mensen, wat een verkeer, en wat een chaos.
We werden tweemaal aangesproken door een bedelaar, ook dat is iets wat wij niet zo vaak meemaken, mensen vinden het hier ook heel gewoon om je aan te raken, en spreken je aan in het chinees, en wijzen dan naar Matthias en Jedidja.
In Nederland zijn we het niet gewend om mensen aan te staren, maar hier nemen mensen echt de tijd om je uitgebreidt te bekijken.
Na wat inkopen te hebben gedaan, zijn we terug naar ons hotel gegaan, waar direct iemand bij de ingang staat om de deur voor je te openen, en te helpen met de buggy, en het eerste wat je dan hoort is: you ara welcome !
Heel bijzonder allemaal, je voelt je regelmatig bezwaard bij zoveel luxe en bereidheid om je te helpen, vooral als je de schrille contrasten hier tot je door laat dringen.
Matthias heeft vanavond voor het inslaap vallen weer flink gehuild, wil eigenlijk het liefst op bed zitten en spelen, maar dat kan natuurlijk niet.
Daarom leggen we hem neer, en dat lokt dan een huilbui uit, maar nog steeds vindt hij het heerlijk om getroost te worden, hij gaat dan steeds zachter huilen en valt in slaap.
Dit is eigenlijk iedere avond hetzelfde patroon, maar niet bijzonder lijkt mij.
Overdag is hij heel vrolijk, een echte lachebek, en in voor grapjes en stoeien.
Met Jedidja ging het ook heel goed vandaag, de gewenning komt op gang, ze vraagt minder aandacht dan de afgelopen dagen.
Morgen gaan we de koffers weer pakken, en morgenavond nog eten met onze gids bij een lokaal restaurant, als afsluiting van de procedure hier in Xi'an.
Nou, dit was het weer voor vandaag !!
Zaterdag hopen we terug te vliegen naar Beijing.
Liefs van ons allen !
Wat leuk om jullie berichtjes te lezen, erg bemoedigend en fijn om zo toch contact met het thuisfront te houden.
Vandaag hebben we een rustige dag gehad, wat heel erg lekker was.
We hebben lekker geslapen vanacht, om kwart voor zeven werd Matthias wakker, en toen Jedidja natuurlijk ook.
Samen hebben ze toen tot 8 uur bij ons op bed gespeeld, allebei gek doen natuurljk.
Daarna op ons gemakje ontbeten en daarna een grote handwas gedaan, ja, ja, het valt niet altijd mee voor een moeder met een groot gezin !!
We hadden de was in het bad gedaan en zowel Jedidja als Matthias vonden het wel een goed idee om te helpen wassen, dus zaten ze allbei op hun knieën voor het bad, met de was te flodderen.
Daarna de stad in gegaan, het was erg warm, ik denk wel 30 graden, en er stond ook een warme wind.
Het lopen in zo'n stad is toch wel zeer overweldigend, wat een mensen, wat een verkeer, en wat een chaos.
We werden tweemaal aangesproken door een bedelaar, ook dat is iets wat wij niet zo vaak meemaken, mensen vinden het hier ook heel gewoon om je aan te raken, en spreken je aan in het chinees, en wijzen dan naar Matthias en Jedidja.
In Nederland zijn we het niet gewend om mensen aan te staren, maar hier nemen mensen echt de tijd om je uitgebreidt te bekijken.
Na wat inkopen te hebben gedaan, zijn we terug naar ons hotel gegaan, waar direct iemand bij de ingang staat om de deur voor je te openen, en te helpen met de buggy, en het eerste wat je dan hoort is: you ara welcome !
Heel bijzonder allemaal, je voelt je regelmatig bezwaard bij zoveel luxe en bereidheid om je te helpen, vooral als je de schrille contrasten hier tot je door laat dringen.
Matthias heeft vanavond voor het inslaap vallen weer flink gehuild, wil eigenlijk het liefst op bed zitten en spelen, maar dat kan natuurlijk niet.
Daarom leggen we hem neer, en dat lokt dan een huilbui uit, maar nog steeds vindt hij het heerlijk om getroost te worden, hij gaat dan steeds zachter huilen en valt in slaap.
Dit is eigenlijk iedere avond hetzelfde patroon, maar niet bijzonder lijkt mij.
Overdag is hij heel vrolijk, een echte lachebek, en in voor grapjes en stoeien.
Met Jedidja ging het ook heel goed vandaag, de gewenning komt op gang, ze vraagt minder aandacht dan de afgelopen dagen.
Morgen gaan we de koffers weer pakken, en morgenavond nog eten met onze gids bij een lokaal restaurant, als afsluiting van de procedure hier in Xi'an.
Nou, dit was het weer voor vandaag !!
Zaterdag hopen we terug te vliegen naar Beijing.
Liefs van ons allen !
woensdag 6 mei 2009
dagje cultuur proeven
Hallo beste mensen,
Hier weer even een berichtje van ons.
Als eerste kunnen we zeggen dat het goed gaat !
Vanmorgen werden we om 6.00 uur wakker, door wat gerommel op onze kamer, geschrokken kwam ik onder de dekens vandaan, en wat ik zag was een klein jongetje wat bij onze koelkast stond, in een poging om deze open te krijgen.
Ik ging uit bed en ging naar hem toe, en ik dacht:wat ruik ik toch ?
Toen ik eens wat beter keek, zag ik vieze handjes en een heel grote bruine vlek op het dekbedovertrek, met andere woorden we hadden vanmorgen een poepchineesje !
Omdat het mannetje kleiner is dan we dachten, zakken de luiers die we hadden meegenomen van zijn kontje af.
Dus om 6.15 is onze dag begonnen en hebben we eerst onze kleine man in bad gedaan, wat hij overigens heerlijk vondt.
Verder zijn we vandaag naar het kindertehuis geweest, we hebben daar een rondleiding gehad, en mochten foto's maken.
Dinand en ik zijn om de beurt samen met Arjen naar binnen geweest, zodat een van ons met Matthias en Jedidja buiten konden blijven, omdat het ons niet verstandig leek om Matthias nu alweer te confronteren met alles wat voor hem zo bekent en vertrouwd was.
We hebben nog weer met zijn nanny gesproken, en hebben ook zijn bedje gezien.
Het is heel bijzonder hier te zijn, in de wetenschap dat hij hier de eerste drie jaren heeft doorgebracht.
Daarna zijn we met onze gids naar het terra cotta leger geweest, dit is even buiten Xi'an.
Dit was ook heel indrukwekkend om te zien, het zijn ongeveer 8000 beelden van soldaten, die gamaakt zijn ongeveer 200 voor Chr., en dit is pas in 1975 ontdekt door een boer die op zijn land aan het werk was.
Leuk en interssant om zo ook wat van de chinese cultuur te zien.
Matthias heeft zich ook vandaag heel goed gehouden, was aan het eind van de dag wel ontzettend moe, en Jedidja trouwens ook.
Matthias heeft voor hij ging slapen weer een flinke huilbui gehad, van zo'n tien minuten, maar liet zich goed troosten, we nemen hem dan een van beiden op schoot en houden hem dicht tegen ons aan, wat hij ook heel fijn vindt, want je voelt hem dan ontspannen.
Uiteindelijk huilt hij dan niet meer, maar blijft hij met zijn ogen dicht tegen je aan zitten.
Al met al lijkt er sprake te zijn van een eerste begin van hechting.
Zo, volgens mij ben ik weer behoorlijk uitgebreidt geweest, en hebben jullie een idee van wat wij hier zoal doen en meemaken.
Morgen houden we het een dagje rustig, we gaan waarschijnlijk alleen een poosje de stad in, wat ook al een hele belevenis is.
O, ja Jedidja is hier een bezienswaardigheid, mensen aaien over haar hoofd, voelen aan haar en zetten haar op de foto, ook wel vreemd om mee te maken !!
Westerlingen zijn hier nog een uitzondering, en dat kun je merken ook, je wordt enorm aangestaard op straat, maar overigens allervriendelijkst bejegend.
Nou morgen hoop ik weer wat te melden, ik ga nu maar eens slapen.
Liefs van Dinand, Anita, Jedidja en Matthias
Hier weer even een berichtje van ons.
Als eerste kunnen we zeggen dat het goed gaat !
Vanmorgen werden we om 6.00 uur wakker, door wat gerommel op onze kamer, geschrokken kwam ik onder de dekens vandaan, en wat ik zag was een klein jongetje wat bij onze koelkast stond, in een poging om deze open te krijgen.
Ik ging uit bed en ging naar hem toe, en ik dacht:wat ruik ik toch ?
Toen ik eens wat beter keek, zag ik vieze handjes en een heel grote bruine vlek op het dekbedovertrek, met andere woorden we hadden vanmorgen een poepchineesje !
Omdat het mannetje kleiner is dan we dachten, zakken de luiers die we hadden meegenomen van zijn kontje af.
Dus om 6.15 is onze dag begonnen en hebben we eerst onze kleine man in bad gedaan, wat hij overigens heerlijk vondt.
Verder zijn we vandaag naar het kindertehuis geweest, we hebben daar een rondleiding gehad, en mochten foto's maken.
Dinand en ik zijn om de beurt samen met Arjen naar binnen geweest, zodat een van ons met Matthias en Jedidja buiten konden blijven, omdat het ons niet verstandig leek om Matthias nu alweer te confronteren met alles wat voor hem zo bekent en vertrouwd was.
We hebben nog weer met zijn nanny gesproken, en hebben ook zijn bedje gezien.
Het is heel bijzonder hier te zijn, in de wetenschap dat hij hier de eerste drie jaren heeft doorgebracht.
Daarna zijn we met onze gids naar het terra cotta leger geweest, dit is even buiten Xi'an.
Dit was ook heel indrukwekkend om te zien, het zijn ongeveer 8000 beelden van soldaten, die gamaakt zijn ongeveer 200 voor Chr., en dit is pas in 1975 ontdekt door een boer die op zijn land aan het werk was.
Leuk en interssant om zo ook wat van de chinese cultuur te zien.
Matthias heeft zich ook vandaag heel goed gehouden, was aan het eind van de dag wel ontzettend moe, en Jedidja trouwens ook.
Matthias heeft voor hij ging slapen weer een flinke huilbui gehad, van zo'n tien minuten, maar liet zich goed troosten, we nemen hem dan een van beiden op schoot en houden hem dicht tegen ons aan, wat hij ook heel fijn vindt, want je voelt hem dan ontspannen.
Uiteindelijk huilt hij dan niet meer, maar blijft hij met zijn ogen dicht tegen je aan zitten.
Al met al lijkt er sprake te zijn van een eerste begin van hechting.
Zo, volgens mij ben ik weer behoorlijk uitgebreidt geweest, en hebben jullie een idee van wat wij hier zoal doen en meemaken.
Morgen houden we het een dagje rustig, we gaan waarschijnlijk alleen een poosje de stad in, wat ook al een hele belevenis is.
O, ja Jedidja is hier een bezienswaardigheid, mensen aaien over haar hoofd, voelen aan haar en zetten haar op de foto, ook wel vreemd om mee te maken !!
Westerlingen zijn hier nog een uitzondering, en dat kun je merken ook, je wordt enorm aangestaard op straat, maar overigens allervriendelijkst bejegend.
Nou morgen hoop ik weer wat te melden, ik ga nu maar eens slapen.
Liefs van Dinand, Anita, Jedidja en Matthias
dinsdag 5 mei 2009
procedure
Dag allemaal,
Hier weer even een verslag van onze afgelopen dag.
Vanacht hebben we prima geslapen, Matthias heeft de hele nacht doorgeslapen, en omdat we vanmorgen om 6.oo uur de wekker moesten laten aflopen werd hij ook wakker.
Vanmorgen werden we om 8.00 uur door onze gids opgehaald om naar het civil buro te gaan ivm de afhandeling van de procedure.
Het civil buro is zoiets als bij ons het gemeentehuis, hier moesten we weer mega veel handtekeningen zetten, en ook werden er vragen gesteld als, waarom willen jullie uit China adopteren? en kunnen jullie financieel gezien een tweede kind aan?
Ook moesten we nogmaals beloven Matthias niet te verlaten, hem niet te mishandelen, en hem goede medische verzorging en scholing te geven.
Dit was best een hele klus in het engels, maar gelukkig hadden we een en ander al op papier staan, en ook Arjen heeft ondersteuning geboden.
Daarna werd het officiele gedeelte afgesloten met een vingerafdruk in inkt van ons, en een voetafdruk van Matthias.
Hierna moesten we wederom handtekeningen zetten, voor de notaris, ook hier weer de belofte om hem niet te verlaten, of hem ergens anders onder te brengen.
De notaris kwam overigens zelf naar het civil buro.
Hierna nog naar het politiebureau, om het paspoort te regelen, dit was ongeveer 20 minuten rijden door de stad, hetgeen opzich ook al een hele belevenis is.
Matthias heeft zich verder vandaag prima gehouden, loopt lekker te babbelen, zegt af en toe mama en papa,en ook zoiets dat lijkt op Jedidja.
Voor Jedidja is het nog wel een hele omschakeling, ze vraagt best veel aandacht, maar dat is natuurlijk ook heel goed te begrijpen.
Ze is er erg mee bezig dat ze alles hetzelfde wil als Matthias, ze wil bv ook graag in de buggy zitten, ze wil uit dezelfde beker drinken enz.
Hopelijk zal dit vanzelf minder worden, vanmiddag heeft ze ook een poos bij Arjen op zijn kamer zitten verven, en dat doet haar zichtbaar goed.
Matthias heeft vanavond na het eten weer een flinke huilbui gehad, hij gaat dan bij de deur staan huilen, en verzet zich in eerste instantie als je hem oppakt,maar geeft het dan toch redelijk snel op als je hem op schoot neemt en heel dicht tegen je aanneemt en vasthoudt.
Je ziet hem dan in het dilemma van het hier fijn vinden, maar ook het missen van zijn oude en vertrouwde omgeving.
Zelf denk ik dat het heel goed is als hij af en toe zijn emoties uit, en als dit een of twee keer per dag gebeurd lijkt mij dit niet bijzonder.
Morgen hopen we nog een bezoek te brengen aan het kindertehuis, hier gaan we een van beide heen zonder Matthias en Jedidja.
Arjen en onze gids zullen dan ook meegaan, en waarschijnlijk mogen we daar ook wat filmen.
Eten en drinken doet Matthias erg goed, je kan merken dat hij gefixeerd is op eten en drinken.
Zijn bakje met rijst word tot de laatste kruimel opgegeten, hij peutert met zijn vingers de laatste kruimels er uit, en als wij het dan nog niet op hebben zie je hem naar ons bord kijken of hij zeggen wil: Heb je niet nog wat voor mij ?
Nou, inmiddels is het kwart over tien, en ik denk erover om naar bed te gaan, morgen moeten we om 9.00 uur weer paraat zijn.
Groeten van ons
Hier weer even een verslag van onze afgelopen dag.
Vanacht hebben we prima geslapen, Matthias heeft de hele nacht doorgeslapen, en omdat we vanmorgen om 6.oo uur de wekker moesten laten aflopen werd hij ook wakker.
Vanmorgen werden we om 8.00 uur door onze gids opgehaald om naar het civil buro te gaan ivm de afhandeling van de procedure.
Het civil buro is zoiets als bij ons het gemeentehuis, hier moesten we weer mega veel handtekeningen zetten, en ook werden er vragen gesteld als, waarom willen jullie uit China adopteren? en kunnen jullie financieel gezien een tweede kind aan?
Ook moesten we nogmaals beloven Matthias niet te verlaten, hem niet te mishandelen, en hem goede medische verzorging en scholing te geven.
Dit was best een hele klus in het engels, maar gelukkig hadden we een en ander al op papier staan, en ook Arjen heeft ondersteuning geboden.
Daarna werd het officiele gedeelte afgesloten met een vingerafdruk in inkt van ons, en een voetafdruk van Matthias.
Hierna moesten we wederom handtekeningen zetten, voor de notaris, ook hier weer de belofte om hem niet te verlaten, of hem ergens anders onder te brengen.
De notaris kwam overigens zelf naar het civil buro.
Hierna nog naar het politiebureau, om het paspoort te regelen, dit was ongeveer 20 minuten rijden door de stad, hetgeen opzich ook al een hele belevenis is.
Matthias heeft zich verder vandaag prima gehouden, loopt lekker te babbelen, zegt af en toe mama en papa,en ook zoiets dat lijkt op Jedidja.
Voor Jedidja is het nog wel een hele omschakeling, ze vraagt best veel aandacht, maar dat is natuurlijk ook heel goed te begrijpen.
Ze is er erg mee bezig dat ze alles hetzelfde wil als Matthias, ze wil bv ook graag in de buggy zitten, ze wil uit dezelfde beker drinken enz.
Hopelijk zal dit vanzelf minder worden, vanmiddag heeft ze ook een poos bij Arjen op zijn kamer zitten verven, en dat doet haar zichtbaar goed.
Matthias heeft vanavond na het eten weer een flinke huilbui gehad, hij gaat dan bij de deur staan huilen, en verzet zich in eerste instantie als je hem oppakt,maar geeft het dan toch redelijk snel op als je hem op schoot neemt en heel dicht tegen je aanneemt en vasthoudt.
Je ziet hem dan in het dilemma van het hier fijn vinden, maar ook het missen van zijn oude en vertrouwde omgeving.
Zelf denk ik dat het heel goed is als hij af en toe zijn emoties uit, en als dit een of twee keer per dag gebeurd lijkt mij dit niet bijzonder.
Morgen hopen we nog een bezoek te brengen aan het kindertehuis, hier gaan we een van beide heen zonder Matthias en Jedidja.
Arjen en onze gids zullen dan ook meegaan, en waarschijnlijk mogen we daar ook wat filmen.
Eten en drinken doet Matthias erg goed, je kan merken dat hij gefixeerd is op eten en drinken.
Zijn bakje met rijst word tot de laatste kruimel opgegeten, hij peutert met zijn vingers de laatste kruimels er uit, en als wij het dan nog niet op hebben zie je hem naar ons bord kijken of hij zeggen wil: Heb je niet nog wat voor mij ?
Nou, inmiddels is het kwart over tien, en ik denk erover om naar bed te gaan, morgen moeten we om 9.00 uur weer paraat zijn.
Groeten van ons
maandag 4 mei 2009
Matthias ontvangen
Hallo allemaal,
Helaas is het niet gelukt om onderstaande tekst gisteren op de weblog te plaatsen, daarom doen we dat vandaag.
Hier even een indruk van onze belevenissen van de afgelopen dagen.
We hebben een rustige vlucht gehad naar Beijing, weinig turbulentie, en ook geen reiszieke Jedidja.
Zaterdag dus in Beijing aangekomen en daar werden we verwelkomd door de gids, die ons naar het hotel bracht.
Hier lekker gegeten en wat bijkomen van de intensieve reis.
We waren erg moe toen we in Beijing aankwamen, zijn daarom vroeg gaan slapen gisteravond, maar de jetlag speelde ons al snel parten, want om 01.00 werden we allemaal wakker en konden we niet meer slapen.
Na ongeveer 2.30 uur zijn we toch weer in slaap gevallen, en toen ging om 6.00 uur de wekker weer.
Om 8 uur moesten we weer klaar staan om naar het vliegveld te gaan, en daartussenin moesten we alles weer inpakken, en nog ontbijten.
Het is ongelofelijk wat een indrukken we opdoen in een wereldstad als dit, zover het oog reikt, grote gebouwen, torenhoge flats en vooral veel, druk en chaotisch verkeer.
We zijn vandaag doorgevlogen naar Xi'an, door de gids weer op het vliegveld gebracht, zij heeft even geholpen met inchecken, en we hopen haar dus zaterdag weer te zien als we in Beijing terugkomen.
Ook naar Xi’an een rustige vlucht gehad, voor ons is ook het vliegen een heel nieuwe ervaring, wel spannend, maar ook heel leuk.
Toen we hier aankwamen werden we opgewacht door Ann, onze begeleidster/gids hier.
Zij zal ons gedurende de procedure met raad en daad terzijde staan.
Toen we in de auto zaten op weg naar het vliegveld had zij een minder prettige mededeling voor ons, want het bleek dat we Matthias niet de zelfde dag zouden krijgen, maar een dag later.
Dit had te maken met het feit dat het vrijdag de dag van de arbeid was, en veel Chinezen daarom een lang weekend vrij hebben, en dus ook zondag.
Het was wel even slikken dit te horen, want we hadden er natuurlijk helemaal op gerekend, maar voor mij (Anita) had het ook een positieve kant, want ik had uitgerekend vandaag heftige hoofdpijn.
Dit zal wel weer met de spannende dingen te maken hebben denk ik, maar goed, het is op dat moment wel heel vervelend.
Dus toen we op onze kamer kwamen, heb ik eerst van 15.00 tot 18.00 uur geslapen, daarna was ik er weer helemaal en hebben we lekker gegeten in het hotel.
Inmiddels de laatste dingen klaargemaakt voor morgen, want morgen om 11.00 uur zal DV de overdracht plaatsvinden.
We hoeven voor de overdracht niet ver te gaan, het zal zijn in het gebouw hier tegenover het hotel.
Met Jedidja gaat het gelukkig ook goed, af en toe wat aan de piep, maar dat zal wel met al het ongewone te maken hebben.
Zo, nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte, ik hoop morgen verslag te kunnen uitbrengen over het eerste contact met Matthias.
Vandaag was het dan eindelijk zover,we hebben Matthias gekregen !!!
Looft de Heere want Hij is goed !
En wat een lief jongetje,het is een schatje om te zien en we zijn tot over onze oren verliefd ! Het is met de overdracht heel goed gegaan vandaag.
Eerst was Matthias heel verlegen en bang, bleef steeds bij Dinand staan met de knuffel die wij hem hadden gegeven, maar wilde ons niet aankijken of bij ons op schoot zitten.
Later liet hij het toe dat Dinand hem oppakte en zo konden we weer teruggaan naar ons hotel.
Maar eerst moesten we nog een foto gaan maken ivm de procedure morgen.
Toen we weer op onze hotelkamer waren heeft hij een hele poos op ons bed zitten spelen met Jedidja, daarna heeft hij een fruithap gegeten.
Om 17.00 uur hebben we hem in bad gedaan, toen kwamen de eerste tranen, want dit was denk ik wel een heel indrukkwekkende ervaring voor hem.
Maar ook dat duurde maar even, we zijn daarna beneden gaan eten, en hier heeft hij lekker wat rijst op met wat ijs na en dat vond hij heerlijk.
Daarna was hij helemaal op en hebben we hem in bed gelegd, dit lokte ook een huilbui uit.
Hij is ongeveer een kwatier erg verdrietig geweest, maar is toen in Dinand zijn armen in slaap gevallen.
Er zullen nog vast meer moeilijke momenten komen, maar met dit eerste begin zijn we heel erg blij en dankbaar.
Morgen zullen we hopelijk weer nieuwe ervaringen melden, want dan staat de officiele afhandeling van de adoptie op het programma.
We moeten dan naar de rechtbank en de notaris.
Helaas is het niet gelukt om onderstaande tekst gisteren op de weblog te plaatsen, daarom doen we dat vandaag.
Hier even een indruk van onze belevenissen van de afgelopen dagen.
We hebben een rustige vlucht gehad naar Beijing, weinig turbulentie, en ook geen reiszieke Jedidja.
Zaterdag dus in Beijing aangekomen en daar werden we verwelkomd door de gids, die ons naar het hotel bracht.
Hier lekker gegeten en wat bijkomen van de intensieve reis.
We waren erg moe toen we in Beijing aankwamen, zijn daarom vroeg gaan slapen gisteravond, maar de jetlag speelde ons al snel parten, want om 01.00 werden we allemaal wakker en konden we niet meer slapen.
Na ongeveer 2.30 uur zijn we toch weer in slaap gevallen, en toen ging om 6.00 uur de wekker weer.
Om 8 uur moesten we weer klaar staan om naar het vliegveld te gaan, en daartussenin moesten we alles weer inpakken, en nog ontbijten.
Het is ongelofelijk wat een indrukken we opdoen in een wereldstad als dit, zover het oog reikt, grote gebouwen, torenhoge flats en vooral veel, druk en chaotisch verkeer.
We zijn vandaag doorgevlogen naar Xi'an, door de gids weer op het vliegveld gebracht, zij heeft even geholpen met inchecken, en we hopen haar dus zaterdag weer te zien als we in Beijing terugkomen.
Ook naar Xi’an een rustige vlucht gehad, voor ons is ook het vliegen een heel nieuwe ervaring, wel spannend, maar ook heel leuk.
Toen we hier aankwamen werden we opgewacht door Ann, onze begeleidster/gids hier.
Zij zal ons gedurende de procedure met raad en daad terzijde staan.
Toen we in de auto zaten op weg naar het vliegveld had zij een minder prettige mededeling voor ons, want het bleek dat we Matthias niet de zelfde dag zouden krijgen, maar een dag later.
Dit had te maken met het feit dat het vrijdag de dag van de arbeid was, en veel Chinezen daarom een lang weekend vrij hebben, en dus ook zondag.
Het was wel even slikken dit te horen, want we hadden er natuurlijk helemaal op gerekend, maar voor mij (Anita) had het ook een positieve kant, want ik had uitgerekend vandaag heftige hoofdpijn.
Dit zal wel weer met de spannende dingen te maken hebben denk ik, maar goed, het is op dat moment wel heel vervelend.
Dus toen we op onze kamer kwamen, heb ik eerst van 15.00 tot 18.00 uur geslapen, daarna was ik er weer helemaal en hebben we lekker gegeten in het hotel.
Inmiddels de laatste dingen klaargemaakt voor morgen, want morgen om 11.00 uur zal DV de overdracht plaatsvinden.
We hoeven voor de overdracht niet ver te gaan, het zal zijn in het gebouw hier tegenover het hotel.
Met Jedidja gaat het gelukkig ook goed, af en toe wat aan de piep, maar dat zal wel met al het ongewone te maken hebben.
Zo, nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte, ik hoop morgen verslag te kunnen uitbrengen over het eerste contact met Matthias.
Vandaag was het dan eindelijk zover,we hebben Matthias gekregen !!!
Looft de Heere want Hij is goed !
En wat een lief jongetje,het is een schatje om te zien en we zijn tot over onze oren verliefd ! Het is met de overdracht heel goed gegaan vandaag.
Eerst was Matthias heel verlegen en bang, bleef steeds bij Dinand staan met de knuffel die wij hem hadden gegeven, maar wilde ons niet aankijken of bij ons op schoot zitten.
Later liet hij het toe dat Dinand hem oppakte en zo konden we weer teruggaan naar ons hotel.
Maar eerst moesten we nog een foto gaan maken ivm de procedure morgen.
Toen we weer op onze hotelkamer waren heeft hij een hele poos op ons bed zitten spelen met Jedidja, daarna heeft hij een fruithap gegeten.
Om 17.00 uur hebben we hem in bad gedaan, toen kwamen de eerste tranen, want dit was denk ik wel een heel indrukkwekkende ervaring voor hem.
Maar ook dat duurde maar even, we zijn daarna beneden gaan eten, en hier heeft hij lekker wat rijst op met wat ijs na en dat vond hij heerlijk.
Daarna was hij helemaal op en hebben we hem in bed gelegd, dit lokte ook een huilbui uit.
Hij is ongeveer een kwatier erg verdrietig geweest, maar is toen in Dinand zijn armen in slaap gevallen.
Er zullen nog vast meer moeilijke momenten komen, maar met dit eerste begin zijn we heel erg blij en dankbaar.
Morgen zullen we hopelijk weer nieuwe ervaringen melden, want dan staat de officiele afhandeling van de adoptie op het programma.
We moeten dan naar de rechtbank en de notaris.
Abonneren op:
Posts (Atom)