laatste dag Xi'an

Hallo allemaal,


Hier vast even een berichtje van vandaag, omdat ik niet weet of ik er vanmiddag of vanavond aan toe kom.
Vanavond gaan we nl. uit eten met onze gids, en het kan dan wel laat zijn voor we terugkomen en de kinderen op bed hebben.

Ik realiseerde me gisteren dat ik eigenlijk nog niet zoveel heb verteld over Matthias zijn schisis.
Voor degenen die dat niet weten: Matthias is geboren met een dubbelzijdige schisis (hazenlip)
We wisten toen we het voorstel kregen dat Matthias al een keer geopereerd was, er is toen nl. zijn lip gesloten, maar bij de overdracht hoorden we dat hij ook al voor de tweede keer is geopereerd, het gehemelte is toen gesloten.
Dit was een grote meevaller voor ons, omdat we er vanuit gingen dat hij in Nederland snel weer geopereerd zou moeten worden, omdat het sluiten van het gehemelte heel belangrijk is voor het komen tot spraak.
Maar nu blijkt dat dus al gebeurt te zijn.
Het lijkt ook of hij redelijke klanken kan maken, maar daar kan je nu natuurlijk nog niet heel veel over zeggen.
Wel is het zo dat hij ons nu, na vier dagen al behoorlijk na gaat praten, hij zegt o.a. papa, mama, Didja, bloem, hallo, kom maar,Ajen en auto.
We merken dat hij al veel meer woorden begrijpt dan hij op dit moment uitspreekt.
Op dit moment loopt hij over de gang van onze kamer naar Arjens kamer, waar Jedidja ook is
Hij loopt continu met zijn bezittingen onder zijn armen, bv een waterflesje, of zijn foto's die wij naar China hadden opgestuurd.
Als hij toevallig wat heeft gepakt wat niet mag van ons, laat hij het niet maar zo afpakken, en meestal smijt hij dan ook het andere wat hij in zijn handen heeft van zich af.
Maar zo'n boze periode duurt nooit langer dan een paar minuten.
Hij heeft heel lekker geslapen vanacht, tot 7.00 uur vanmorgen.

Zo, nu ga ik de koffers maar eens pakken, Arjen en Dinand gaan zo nog even met de kinderen de stad in, zodat ik dat even lekker op mijn gemakje kan doen.
Waarschijnlijk zal m'n volgende verhaaltje zijn vanuit Beijing, morgen om ongeveer 12.00 uur plaatselijke tijd hopen we daar weer aan te komen.
Vanmiddag krijgen we het paspoort van Matthias, en dan kunnen we hiervandaan.
Het zal wel raar zijn om Matthias mee te nemen uit de stad waar hij geboren is.
O,ja..., ik krijg net m'n eerste spontane kusje van Matthias, dat is natuurlijk ook wel het vermelden waard !

Liefs van ons allen.